Komentarze: 12
Jeszcze trzy dni i bede mogl zaspiewac "urodzeni na no wo wo wo, urodzeni na nowo digi digi digi da". Przynajmniej mam taka nadzieje. Nadzieja to moja nowa matka.. i nie obchodzi mnie kogo jeszcze.
Niemal dokladnie rok od pierwszego spotkania (badzmy precyzyjni, pare tygodni ponad rok) moja oblubienica zamieszka w tym samym miescie. 40 minut jazdy solarisem to jednak nie to samo co 7 godzin spedzonych w pekapie.
Siedze jak na szpilkach przyznam sie szczerze. Czas zawsze mi niezle zapierdala, a teraz niemal jakby stanal w miejscu. Zwykle siedze do pozna ile sie da (nienawidze klasc sie spac), a teraz skracam sobie celowo "dzien" proszkami nasennymi. Bo ile dni z rzedu mozna chlac ze znajomymi.. niby codziennie ale srodkow jakos brak. Wiec kurde mam ciezko.. i niech mi nawet nikt nie mowi ze dzieci w Somalii maja gorzej, jak ja to miewam w zwyczaju mowic ludziom z "wielkimi problemami". One przynajmniej maja co robic.. poluja na jakies jezozwierze czy inne bydleta zeby nakarmic umierajacego braciszka.
Sorry za ten sarkazm.
Nuuuuuudzeeee sieeeee i chce juz tu i teraz, wziac ja ku sobie niczym tonio banderas. I nic innego mi sie nie chce.
Plany na dzisiejszy dzien to: wizyta u rodzicow, chlanie z kim sie da, wieczorna jazda na recznym, proszek, sen, i jakos przezyje i ten dzien. <-- ale ze mnie pokemon, niedlugo bede opisywal na blogu arcyciekawosc dnia wczorajszego.. "wstalem wczoraj o godz. 9:ziobroziobro potem poszedlem na zakupy i spotkalem kolege..."
Ide moze zrobie cos konstruktywnego. Tylko co ? Bym sie ogolil.. nie, bez sensu, Magda przyjezdza dopiero za pare dni. :/
Wiem ! Zapastuje swoje nowe buty. Narazka, mam robote do wykonania !